بررسی تأثیر درمان پریودنتال بر عود دیس پپسی ناشی از هلیکوباکتر پیلوری

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری دارای نقش اثبات شده در ایجاد زخم معده و دئودنوم است. پلاک دندانی می تواند به عنوان منبع ذخیره ای برای هلیکوباکتر پیلوری عمل کند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تأثیر درمان های پریودنتال بر عود دیس پپسی ناشی از هلیکوباکتر پیلوری است. روش بررسی: شصت بیمار با علایم دیس پپسی و پریودنتیت که حضور هلیکوباکتر پیلوری در نمونه پلاک زیر لثه ای و مدفوع تأیید گردید، به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. افراد مربوط به هر دو گروه برای درمان وضعیت دیس پپتیک خود تحت درمان عفونت هلیکوباکتر قرار گرفتند. به صورت همزمان، نمونه های مربوط به گروه مورد تحت درمان حذف پاکت پریودنتال قرار گرفتند. پس از اثبات ریشه کنی باکتری، بیماران هر دو ماه یک بار تا شش ماه در مورد عود علایم دیس پپسی بررسی شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون fisher exact test تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: بعد از دو ماه یک مورد عود در گروه شاهد (4/3%) مشاهده شد. در گروه مورد هیچ عودی گزارش نگردید. بعد از 4 ماه سه نفر (3/10%) در گروه شاهد و دو نفر (7/6%) در گروه مورد عود علایم را گزارش شد. بعد از شش ماه میزان عود در گروه شاهد 11 نفر (9/37%) و در گروه مورد 5 نفر (7/16%) بود که این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: درمان پریودنتال تأثیری بر عود علایم دیس پپسی ناشی از هلیکوباکتر ندارد.